Gedrag van "verwend nestjes"
Of gaat het gewoon om het gedrag van "verwend nestjes"? Dat is de indruk die men zou kunnen krijgen gezien de kritiek van Frank Van Gool van Febiac* voor een publiek van 600 mobiliteitsprofessionals tijdens de Mobility Awards of the Year, die afgelopen donderdag werden georganiseerd door Link2fleet*. Zijn kritiek was gericht op de terugbetaling van de huur of hypotheek van de woning van de werknemer wanneer deze op minder dan 10 km van zijn of haar belangrijkste werkplek woont. Hij ziet dit als een verlies voor de mobiliteitssector en vergelijkt het met een “cash for car”-regeling.
Laten we even afstand nemen.
Bedrijfswagens, die per definitie zowel privé- als professioneel worden gebruikt, genieten al tientallen jaren van een exclusieve en voordelige fiscale steun van de overheid. België is daardoor het enige land in Europa geworden met zo’n bloeiende en luxe bedrijfswagenvloot. Bedrijfswagens hadden een stilzwijgend monopolie op de fiscale behandeling van privé-mobiliteit van werknemers.
Het Mobiliteitsbudget heeft deze situatie hersteld, die alternatieve vervoersmiddelen en degenen die geen bedrijfswagen wilden, benadeelde. Het moedigt werknemers aan om verantwoorder te kiezen op het gebied van mobiliteit, zonder de werkgever administratief te belasten. De beschikbare tools op de markt tonen zelfs aan dat het beheer van zachte mobiliteit vier keer lichter is dan dat van bedrijfswagens.
Het Mobiliteitsbudget kent echter een beperking: het is nog niet toegankelijk voor alle werknemers, maar alleen voor degenen die in aanmerking komen voor een bedrijfswagen, oftewel ongeveer 10% van de werknemers.
Dit wettelijke kader omvat alle mobiliteitsopties voor werknemers: milieuvriendelijke auto’s, openbaar vervoer, elektrische fietsen en scooters, taxi’s, deelvoertuigen en woon-werkverkeer van minder dan 10 km. Bij structureel thuiswerk dekt de elektronische mobiliteit de vermeden verplaatsingen, of het nu woon-werkverkeer, privé- of professionele verplaatsingen zijn. De werkgever bepaalt het toegestane kader voor deze niet-verplaatsingen en kan daarbij thuiswerk uitsluiten of de fysieke verplaatsingen specificeren die vereist zijn voor het bedrijf. De Covid-pandemie heeft de reikwijdte van functies aangetoond die vanuit huis kunnen worden uitgevoerd.
Deze afname van verplaatsingen, die door 70% van de werknemers en werkgevers wordt aangenomen, wordt tegenwoordig als een bedreiging gezien door bedrijven die afhankelijk zijn van bedrijfswagens. Wanneer de werknemer en werkgever ervoor kiezen om verplaatsingen aanzienlijk te verminderen door dichtbij het werk te wonen of hoofdzakelijk thuis te werken, wordt de bedrijfswagen vaak overbodig. Het is dus niet te vergelijken met “cash for car”, dat deze vermindering van verplaatsingen niet vereiste.
waar ligt dan het echte probleem?
Laten we realistisch zijn: als werkgevers en werknemers kiezen voor verantwoorde en lichtere mobiliteit, waar ligt dan het echte probleem?
Ik moet toegeven dat ik zelf een zekere aantrekkingskracht voel voor een mooie auto, en ik zal niet gemakkelijk afstand doen van mijn mooie bedrijfswagen. Misschien zou ik enkele opties inruilen voor een elektrische fiets. Toch heb ik veel respect voor degenen die de meer rationele en verantwoorde keuze maken om hun verplaatsingen aanzienlijk te verminderen en zich vervolgens te verplaatsen met de fiets, het openbaar vervoer of een kleiner voertuig. Eerlijk gezegd denk ik dat ik met mijn luxe bedrijfswagen meer bekritiseerbaar ben!
Eerlijk spelen
Laten we de keuze van onze klanten en hun werknemers respecteren. Het monopolie van de bedrijfswagen in België, jarenlang uniek in Europa, was wat ter discussie moest worden gesteld. Dus laten we de nieuwe spelregels met enthousiasme verwelkomen!
*1 Febiac is de Belgische en Luxemburgse federatie die de constructeurs en importeurs van auto’s en tweewielers vertegenwoordigt.
*2 Link2fleet is het Belgische medium dat bedrijfsgerichte mobiliteit vertegenwoordigt.
Comments